Mój umysł został zamrożony w Twojej miłości

Rozdział 1:

To było najgorsze, jakie mieli dotychczas.

Dziwaczna zamieć utknęła ich w ich ostatniej kryjówce i spóźnili się na swój planowy lot z kraju. Red skontaktował się z Dembe, aby dać mu znać, że nie będą w stanie dotrzeć na pas startowy, gdzie jego prywatny odrzutowiec czeka w pogotowiu, by wywieźć ich za granicę. Opóźnienie niewątpliwie kosztowałoby ich trochę niedogodności: Red miał nadzieję, że do tej pory ponownie zjednoczy się z Dembe, nerwy Lizzie były strzępione na brzegach, a na dodatek była to Wigilia. Zaplanował dla niej tę noc zupełnie inaczej. Chciał świętować z nią te Święta Bożego Narodzenia na jakiejś odległej tropikalnej wyspie, najlepiej bez umowy ekstradycyjnej USA, i pokazać jej dokładnie, jak dobrze może ją chronić. Gdzieś w tropikach znajdowała się w pełni umeblowana kryjówka przystrojona świątecznymi ozdobami; Przygotowano udekorowane drzewo, ajerkoniak chłodził się w kuchni, a nawet powieszono pończochę z jej imieniem. Chciał zachować dla niej jakieś pozory normalności podczas jej pierwszych (i miał nadzieję, że będą ostatnimi) wakacji w biegu. Niestety Matka Natura miała inne plany.

Red wybrał swoją obecną lokalizację, więc oczywiście niczego im nie brakowało. Kabina była luksusowo urządzona, z ciemną boazerią w każdym pokoju, bogatymi meblami w bogatych odcieniach i tkaninach oraz w pełni zaopatrzoną spiżarnią, która umożliwiłaby Redowi gotowanie przez kilka tygodni wystawnych posiłków. Mogliby przetrwać burzę we względnym komforcie, ale ekstrawagancja ich otoczenia nie uspokoiła niepokoju Lizzie.

Lizzie była niespokojna, nerwowe napięcie wibrowało w jej napiętym ciele, jakby była mocno naciągniętym łukiem. Chodziła po salonie w bordowych rajstopach i za dużym kremowym swetrze, jej grube skarpetki miękko opadały po podłodze, gdy maszerowała tam i z powrotem, nieustannie sprawdzając postęp burzy z dużego okna wykuszowego po drugiej stronie pokoju, skąd Red. wylegiwała się swobodnie w czarnej kamizelce i śnieżnobiałej koszuli na sofie, czytając znoszony egzemplarz Wojny i pokoju. Prychała z irytacją, mrucząc cicho, że mądrość polega na zaufaniu znanemu przestępcy w kwestii jej bezpieczeństwa, kiedy jego osąd najwyraźniej nie był zbyt wiarygodny, jeśli zaciągnął ją do Vermont w środku zimy w ramach ich planu ucieczki. W końcu nie można było dłużej ignorować jej mamrotania i drgania, nieobliczalnej ścieżki.

„Może usiądziesz i pozwolisz mi trochę poczytać?” – zapytał, a jego oferta była sposobem na odwrócenie uwagi.

„Jak możesz tak po prostu siedzieć?” wykrzyknęła, odwracając się do niego. „Kiedy FBI może tam być, przeczesując dla nas las? W każdej chwili mogą wyważać nasze drzwi!” wskazała na nią dziko. „Tam jest zimno, utknęliśmy tutaj i są Boże Narodzenie!” skończyła gorzko. Red poczuł ukłucie żalu na jej słowa. Oczywiście wolałaby być gdziekolwiek indziej niż tu z nim uwięziona.

- Lizzie, nikt po nas nie idzie, nikt nawet nie wie, że tu jesteśmy – odpowiedział cierpliwie, kładąc książkę na kolanach. „To była część dywersji w mediach społecznościowych, pamiętasz? Wszystkie nasze ślady prowadzą do Kalifornii.

„Przepraszam” spuściła powietrze obok niego na sofie, zwijając się z wyczerpania tak wysokiego napięcia, pochylając się do przodu z łokciami na kolanach, opierając głowę na dłoniach. „Nie wiem, co ze sobą zrobić. Powinniśmy biec, a zamiast tego utknęliśmy tutaj. Czuję, że powinienem coś robić. Jak jesteś taki spokojny?

– Lata i lata praktyki – odparł konspiracyjnie Red. „Nie potrafię powiedzieć, ile razy byłem uwięziony w kryjówkach przez różne okoliczności, nie mając nic do roboty poza czekaniem. Zazwyczaj jednak byłam sama. Muszę przyznać, że dla odmiany mam tak przyjemnego towarzysza”.

„Nie sądzę, że byłam zbyt dobrym towarzystwem” – przyznała Lizzie przepraszająco. „Mój umysł nie przestaje się ścigać i po prostu nie wiem, o czym myśleć. Potrzebuję odwrócenia uwagi. Pomyślała przez chwilę. "Opowiedz mi historię?"

Red przerwał na chwilę, zaskoczony jej prośbą, z małym, zaskoczonym uśmiechem na ustach. Zwykle wydawała się tak zirytowana jego opowieściami. Może po prostu desperacko szukała czegoś, co zajęłoby jej umysł? Bez względu na powód, on ją uspokoi. W końcu nie mógł jej odmówić, gdyby był w stanie dać.

– Cóż – zaczął powoli, jego język poruszał się wokół ust, gdy walczył o wymyślenie czegoś, co odwróciłoby jej uwagę od ich obecnej sytuacji, a także uspokoiło jej umysł. „Zdarzył się jeden szczególny raz, który przychodzi mi do głowy…”.


Rozdział 2:

Godzinę później wiatr wzmógł się na zewnątrz, powodując skrzypienie szyb pod ciężarem padającego śniegu, ciemność zapadła wokół przytulnej chaty, a Lizzie w końcu opadła na przeciwległe ramię sofy, jej stopy spoczywały na kolanach Reda, gdy skończył opowiadać zabawną historię o długim weekendzie, który spędził rozbity z włoską śpiewaczką operową na maleńkiej karaibskiej wyspie podczas tropikalnej burzy.

„O mój Boże, nie mogę uwierzyć, że utknąłeś na trzy dni, mając do picia tylko chardonnay!” wykrzyknęła śmiejąc się. – Musiałeś być taki zdenerwowany!

Red zakrył jej palce u nóg, utrzymując jej stopy w cieple i przechylił głowę na bok, ciesząc się melodyjnym dźwiękiem jej śmiechu, uśmiechając się do niej w odpowiedzi.

„Tak, cóż, zrobiliśmy to”, odpowiedział. „Jak już wcześniej powiedziałem, towarzystwo nigdy nie było tak słodkie jak z tobą” – powiedział jej szczerze.

Lizzie uśmiechnęła się do niego nieśmiało i przez dłuższą chwilę po prostu patrzyli na siebie w przyjacielskim milczeniu.

Bez ostrzeżenia cała kabina pociemniała i usłyszeli powolny warkot grzejnika.
„Burza wyłączyła zasilanie” – Lizzie zdjęła stopy z kolan Reda, by wstać. „Zobaczę, czy znajdę jakieś świece”.

Czerwona róża również: „Z boku domu jest stos drewna na opał; Przyniosę trochę – wyjaśnił, wciągając płaszcz i owijając szyję kaszmirowym szalikiem w kolorze płowego kaszmiru.

„Bądź ostrożny” – napomniała. „Jest zimniej niż się wydaje i nie trzeba wiele, aby zgubić się w zamieci”.

Red tylko uśmiechnął się do niej enigmatycznie: „Cóż… Zawsze znajduję drogę do ciebie”. Mówiąc to, otworzył drzwi kabiny i wyszedł w noc.

Lizzie przewróciła oczami na jego plecy i wróciła do swojego zadania.

TBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLT

Piętnaście minut później zlokalizowała i rozłożyła wystarczająco dużo świec na półkach z książkami i stolikach, by przejść przez salon bez potykania się o każdy mebel i ścianę, a Red nadal nie wrócił. Wyjrzała przez okno w ciemność, martwiąc się jego nieobecnością. Co może zająć mu tak długo? Kiedy szła z pokoju do pokoju, sprawdzając, czy nic łatwopalnego nie znajduje się zbyt blisko świec, jej umysł przeskakiwał od jednego przerażającego scenariusza do drugiego. Co by było, gdyby upadł i leżał na podwórku gdzieś ranny? A jeśli zgubił drogę i wędrował daleko od domu? Wkrótce nie mogła już znieść niepokoju związanego z jego niewyjaśnioną nieobecnością i postanowiła wyjść i sprawdzić, co u niego.

Właśnie zapięła zamek w butach, kiedy otworzyły się frontowe drzwi. Czerwony, pokryty bielą, z ramionami załadowanymi drewnem na opał, przedzierał się przez drzwi.

"Czerwony!" zawołała: „Gdzie byłeś? Zaczynałem się martwić!” Lizzie pospiesznie przeszła przez pokój, by zabrać trochę drewna na opał z jego ramion i zamknąć drzwi.

„Stos drewna został całkowicie zasypany przez śnieżycę” – wyjaśnił, ostrożnie umieszczając polana w pobliżu kominka i zrzucając płaszcz i szalik. „Zajęło mi prawie dwadzieścia minut samo odkrycie wystarczającej ilości drewna do rozpalenia ognia”.

Pomogła mu ułożyć drewno obok kominka, próbując stłumić panikę, którą czuła, nie wiedząc, czy wszystko z nim w porządku. Wiedziała, że ​​jest głupia; był najzdolniejszą osobą, jaką znała, a jednak myśl, że coś się z nim dzieje, przerażała ją i nie bardzo wiedziała, co zrobić z tą emocją.

Red czuł jej niepokój, chociaż nie powiedziała ani słowa. To było wyryte na jej rysach, w przerażonym spojrzeniu w jej oczach, kiedy wszedł przez drzwi, a teraz czytał to w napiętym, sfrustrowanym ruchu jej rąk.

– Czy mogłabyś nam zrobić kawę, proszę, Lizzie? Jestem zmarznięty do szpiku kości – poprosił Red, klękając przed kominkiem. „Daj mi znać, jeśli potrzebujesz pomocy w uruchomieniu kuchenki gazowej”.

– Jasne – Lizzie zniknęła w kuchni, wdzięczna, że ​​przez chwilę poczuła się użyteczna. Tak dobrze się nią opiekował, a ona zachowywała się jak rozpieszczony bachor, narzekając na brak świąt. Poczuła ukłucie żalu z powodu swojego wcześniejszego wybuchu, gdy przypomniała sobie swoje niemiłe słowa. Był dla niej tylko hojny, całkowicie troszcząc się o jej potrzeby podczas tej podróży. Zwiesiła na chwilę głowę ze wstydu, gdy zatrzymała się, aby zastanowić się nad ich sytuacją: mógł ją schować w jakimś ponurym pensjonacie, mógł po prostu ją porzucić! Ale zamiast tego zaryzykował swoją osobistą wolność i bezpieczeństwo swojego ludu, aby odprowadzić ją bezpiecznie poza Waszyngton i na każdym etapie ich podróży od tego czasu. Udzielił jej azylu w najbardziej dostojnych kryjówkach, na wielką skalę zadbał o jej pociechę, a przede wszystkim zaoferował jej rozgrzeszenie z grzechów. Rozumiał ją, słuchał. Pozwolił jej na jej ból i wściekłość z powodu niesprawiedliwości Cabal i perfidii Toma Connolly'ego, które ostatecznie zniszczyły jej samokontrolę i naraziły ich na niebezpieczeństwo.

Zrobiłaby coś, żeby pokazać mu, jak bardzo docenia jego poświęcenie i przyjaźń, zdecydowała, przeszukując szafki, uśmiechając się, gdy natrafiła na przybory do pieczenia. Mogła zrobić o wiele lepiej niż zwykła kawa.

TBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLT

Kiedy jej nie było, Red fachowo rozpalił ogień z materiałów przechowywanych w mosiężnym pudle na podłodze obok kominka, najpierw zapalając podpałkę, następnie układając nad nią cienkie patyki podpałki, a na koniec wrzucając kilka kłód.

„To wygląda dobrze” Red odwrócił się na dźwięk jej głosu, aby znaleźć ją trzymającą dwa parujące kubki, jedną ręką wyciągniętą przed nią i podającą mu papierową torbę pod drugim ramieniem.

Red wstał, otrzepując brud z rąk na nogawkach idealnie skrojonych spodni. – Myślę, że wystarczy – odparł skromnie. Sięgnął, by wziąć od niej zaproponowany kubek. „Dziękuję; Potrzebowałem tego.

„Możemy chwilę posiedzieć?” - spytała nieśmiało Lizzie.

– Oczywiście – jego głos był uprzejmy. Usiedli na sofie, odzyskując swoje wcześniejsze pozycje na przeciwległych końcach kanapy. Red pociągnął eksperymentalny łyk z kubka, brwi uniosły się na znajomy smak.

"Gorąca czekolada!" jego głos był podekscytowany, dziecinny. „Jak sobie z tym poradziłeś?”

– Wy ludzie świetnie robicie zakupy – uśmiechnęła się nieśmiało. „Oboje wiemy, że nie umiem gotować, ale Sam nauczył mnie, jak zrobić gorącą czekoladę od podstaw. Zawsze robiliśmy to w okresie świątecznym – zawahała się nieśmiało. „To… to było dla mnie jak Boże Narodzenie” – dokończyła słabo, zawstydzona swoim dziecięcym objawieniem.

– Nie piłem gorącego kakao, odkąd byłem chłopcem – popijał z szacunkiem, zamykając oczy, delektując się smakiem. – To naprawdę cudowne, Lizzie, dziękuję – powiedział jej szczerze.

Wzięła głęboki oddech. „Dziękuję, Red. Nie sądzę, że w ogóle powiedziałem, odkąd to wszystko zaczęło się, jak bardzo jestem ci wdzięczny za to, co dla mnie zrobiłeś. Ja nie…..bez ciebie…..wiem, że nie byłbym…”. zachwiała się. Zatrzymała się na chwilę, przypominając sobie, co dla niej znaczył; chciała to zrobić dobrze. Zaczęła od nowa. – Uratowałeś mnie – stwierdziła po prostu. „Nikt nigdy tego dla mnie nie zrobił oprócz ciebie. Wygląda na to, że zawsze mnie ratujesz – powiedziała cicho. „Wiem, że bez ciebie bym nie przeżył. Byłem nieuprzejmy i przepraszam. Ty mi pokazałeś, tak wiele zrobiłeś w moim imieniu; Chcę, żebyś wiedziała, że ​​zauważam wszystkie rzeczy, które dla mnie robisz, i doceniam cię – spieszyła z wyjaśnieniem, nie mogąc na niego patrzeć, ale czując na sobie jego przeszywające spojrzenie. – Mam nadzieję, że wiesz, co dla mnie znaczysz – dokończyła w końcu, wpatrując się w swoją filiżankę.

Milczał tak długo, że zebrała się na odwagę, by odwrócić się i spojrzeć na niego. Jego oczy były zamglone, ciemne od tajemnych myśli, o których była pewna, że ​​nigdy się nie podzieli. Przyglądał się jej tak uważnie, że zadrżała pod jego spojrzeniem.

- Lizzie - zaczął - nie ma nic i chcę, żebyś mnie usłyszała, kiedy to mówię, nic na tym świecie, czego bym ci nie dał ani nie zrobił dla ciebie, gdybyś o to poprosił. Nic” – stwierdził z naciskiem. „Jesteś jedynym powodem mojej krucjaty przeciwko Cabal, przeciwko wszystkim na czarnej liście. Wyszedłem z ukrycia dla ciebie, aby uczynić twój świat bezpieczniejszym, abyś mógł w nim żyć.” Zgryzł wewnętrzną stronę policzka, przechylając głowę na bok. Wiedział, że ujawnia zbyt wiele, ale nie mógł się powstrzymać. Musiała wiedzieć, jaka była dla niego ważna. „Wszystko, co zrobiłem od nocy pożaru, miało cię chronić, zapewnić ci bezpieczeństwo. Byłem samolubny w trakcie mojego planu, ale wszystko było po to, aby zabezpieczyć uzbrojenie, którego będziesz potrzebować, aby żyć tak, jak chciałeś bezpiecznie. To wszystko, Fulcrum, Czarna lista, to wszystko było dla ciebie.

Patrzyli na siebie, intensywność chwili nabierała własnego życia, stając się trzecim uczestnikiem, siedząc między nimi na sofie z całym swoim ważkim zamiarem. Wreszcie rozumiejąc go, Lizzie skinęła głową. Red wyciągnął do niej rękę przez kanapę i wzięła ją bez zastrzeżeń. Siedzieli tak przez jakiś czas, po prostu wpatrując się sobie w oczy, z jej dłonią w jego dłoni, ciepło i ogrom ich szczerych emocji przekazywały im bezgłośnie. Być może, pomyślał, w końcu znaleźli wspólny język.


Rozdział 3:

Red próbował wmówić sobie, że wciąż trzyma ją za rękę, bo chciał jej pocieszyć, bo była przygnębiona, bo dzielili ze sobą coś ważnego i chciał, żeby poczuła się uspokojona.

Ale prawda była taka, że ​​dotyk jej delikatnej dłoni w jego był jedną z największych radości, jakie miał i jedną z niewielu przyjemności, na jakie sobie pozwalał z nią. Rzadkie okazje, kiedy zwracała się do niego o pocieszenie i pozwalała mu pocieszać ją w ten sposób, były jednymi z najcenniejszych chwil, które cenił. Jej dotyk uspokoił jego znużoną duszę w sposób, w jaki nic innego nie miało, i z jej dłonią w jego, mógł naprawdę uwierzyć, że istnieje dla niego przebaczenie. I tak pozostał, delikatnie trzymając ją za rękę, a jej ciepło rozchodziło się w nim znacznie głębiej, niż pozwalał na to ich kontakt.

Lizzie próbowała sobie wmówić, że zwlekała, obejmując go za rękę, ponieważ spędzili razem chwilę, obnażając dusze, i że takie było oczekiwanie. Ale prawda była taka, że ​​było wygodnie. Czuła się z nim dobrze. Cieszyła się jego dotykiem o wiele bardziej, niż chciała przed sobą przyznać, i lubiła być blisko niego. Jego obecność sprawiała, że ​​czuła się chroniona, spokojna, kochana. I chociaż tak długo walczyła z tym uświadomieniem, była gotowa przyznać, że też tego chciała. Wiedziała, że ​​nic by dla niej nie zrobił. Więcej niż tylko to mówiąc, wielokrotnie jej to udowadniał. Po co karać ich oboje, kiedy tak naprawdę najbardziej chciała pozwolić mu ją chronić?

„Lubisz s’mores?” zapytała nagle.

"Przykro mi?" zapytał, zdezorientowany zwrotem w ich rozmowie.

„S'mores. Wiesz, z piankami i czekoladą? opracowała.

"Oh! O tak, naprawdę lubię s'mores – uśmiechnął się Red. „Chociaż muszę przyznać, nie miałem żadnego od więcej lat, niż pamiętam”. spojrzał na nią pytająco.
Lizzie delikatnie wyjęła rękę z jego dłoni i sięgnęła obok niej na podłogę. – Pomyślałam, że możemy je zrobić – wyjaśniła, wzruszając ramionami, podnosząc papierową torbę, którą wcześniej widział wetkniętą pod jej pachę. „Wcześniej znalazłem krakersy z grahamem i wszystko w szafce. Przypuszczam, że twój sklep spożywczy myślał, że możemy skończyć przy kominku – uśmiechnęła się do niego słodko, wyglądając młodziej i swobodniej, niż kiedykolwiek ją widział.

– To brzmi jak wspaniały pomysł – powiedział jej szczerze, zadowolony, że znalazła w ich sytuacji coś wesołego.

Lizzie podeszła do kominka i wybrała ze stojaka dwa żelazne pałeczki do pieczenia, na których trzymał pogrzebacz i łopatę. Red usiadł obok niej na podłodze, rzucając poduszki przed kominek. Wprawnie nadziała na dwie pianki i podała mu jeden kij. Uśmiechnęli się do siebie, wrzucając pianki do płomieni, obracając je, aż stały się delikatnie złocistobrązowe. Red wziął oba pałeczki, trzymając je, podczas gdy Lizzie rozgniatała każdą piankę między zestawem krakersów graham, obficie obsypanych kawałkami ciemnej czekolady.

Red zamknął oczy i wydał cichy jęk zachwytu, gdy wgryzł się w lepki bałagan.

— Och, Lizzie — wycedził — to smakuje wybornie.

Chociaż wiedziała, że ​​pochwalił ich przekąskę, nie mogła powstrzymać rumieńca, gdy wyobrażała sobie, jak wypowiada te same słowa o niej.

Wkrótce ich palce lepiły się od roztopionego pianki, a w fałdach kamizelki Reda pojawiły się okruchy krakersa. Red czuł się lżejszy niż przez lata, szczery śmiech skrzywił mu oczy, gdy próbowali jeść delikatnie i uznając to za niemożliwe osiągnięcie, robiąc bałagan w tym procesie.

Lizzie uśmiechnęła się do niego obok niej, jej oczy powędrowały w dół do jego ust. Śmiech ucichł na jego twarzy, zastąpiony wyrazistym spojrzeniem pełnym znaczenia.

– Masz……um…….masz trochę czekolady – powiedziała mu, wpatrując się w jego usta.

Czubek jego języka wysunął się, by oblizać kącik ust, nie odrywając oczu od jej twarzy.

Oddech uwiązł jej w gardle, gdy przez jej umysł przemknęły obrazy tego, co mógłby jej zrobić swoim językiem.

„Dostałem to?” powolny, chropowaty ton jego głosu przyciągnął ją z powrotem do teraźniejszości.

– Um, nie, nie całkiem – jej głos obniżył się prawie do szeptu, ich żartobliwe przekomarzanie się sprzed kilku chwil zostało zapomniane w nowym rodzaju napięcia, które narastało między nimi.

Jej dłoń dotknęła jego twarzy, opuszka kciuka delikatnie pieściła krawędź jego wargi. Nerwowo przygryzała własną wargę.

– Tam – mruknęła.

Cofnęła rękę, wsuwając czubek kciuka między własne usta, odsysając czekoladę.

Jego pachwina zacisnęła się boleśnie i był prawie pewien, że przestał oddychać na solidną minutę.

Nie mógł oderwać oczu od jej ust; była tak urzekająca. Kiedy stwierdził, że może znowu oddychać, niepewnie wyciągnął do niej rękę, niepewny jej odpowiedzi, delikatnie obejmując krzywiznę jej policzka. Zamknęła oczy i przyciągnęła ją jak magnes, obracając twarz w jego dłoń, czule wciskając pocałunek w jego dłoń.

Ospale podniosła swoje zawoalowane oczy na jego, wpatrując się intensywnie w ich głębię.

Milion myśli przebiegało mu przez głowę, dlaczego nie powinien tego robić, ale zignorował je wszystkie i zamiast tego szukał odkupienia w jej pocałunku.

Pochylił głowę i pochwycił jej usta swoimi.


Rozdział 4:

Red wdychał ją, jakby była tlenem, jego usta odbierały wszystko, co miała do zaoferowania. Upadli z powrotem na podłogę w natłoku rąk i ust, szarpiąc się, by go oprzeć, splatając nogi, desperacko szukając jego dotyku.

Lizzie wylądowała z plecami płasko na podłodze, Red nad nią, oparta na łokciu, z rękami we włosach, przyciągając ją do siebie. Wyszeptał jej imię jak modlitwę za każdym razem, gdy wziął oddech. Tonęła w nim i nie chciała wychodzić na powietrze.

Naraz to nie wystarczyło dla żadnego z nich. Czerwone ręce zaczęły podciągać jej sweter, szukając kontaktu z jej płaskim brzuchem, delikatną skórą i wspaniałymi piersiami. Lizzie wsunęła go w spodnie, a jego sztywny trzon wysunął się do przodu w jej dłoni. Wciągnął jej zapach i wszystkie rzeczy, których zaprzeczał sobie przez ostatnie dwa lata, nagle powróciły. Chciał doprowadzić ją do krawędzi i patrzeć, jak upada. Chciał mieć całą jej przyjemność na resztę jej życia. Chciał zanurzyć się w jej głębinach i usłyszeć, jak krzyczy jego imię. Uczucie jej dłoni gładzącej go przez ubranie sprawiło, że chciał naznaczyć jej ciało swoim znakiem, aby nikt nie mógł obalić jego twierdzenia, że ​​jest jego. Jego potrzeba była niekontrolowana; musiał ją mieć teraz. Właśnie dlatego wiedział, że nie powinien.

Natychmiast odsunął się od niej, wygładzając jej sweter, by zakrył jej talię, i z frustracją przesuwając ręce po głowie. Lizzie usiadła, zdezorientowana, obserwując, jak odzyskuje panowanie nad sobą, podczas gdy ona czuła się kompletnie rozbita.

Red uniósł ręce z wyciągniętymi dłońmi, powstrzymując ją. – Musisz o tym pomyśleć……., zanim przejdziemy dalej.

Blask ognia tańczył po jej skórze, tworząc kuszące cienie, które tańczyły na jej twarzy.

"Co masz na myśli? O czym tu myśleć? Chcę to; Mogę mieć to przy sobie – ponagliła.

„Nie wiesz, jak będzie wyglądało to życie. Tylko skomplikujemy twoją sytuację, jeśli zrobimy… to. Red był zirytowany; na nią za to, że chciał podążać za czymś, co było wyraźnie złym pomysłem, na siebie za to, że nie chciał jej zatrzymywać.

„Wiem, że nie chcę tego robić bez ciebie!” płakała rozpaczliwie.

"Masz mnie--"

„Wiesz, że nie o to mi chodzi!”

Westchnął: „Nie możesz…..cofnąć tego, kiedy to się skończy”.

"Wiem to. Nie chcę – była pewna.

„Mam na myśli mnie!”

Lizzie w milczeniu wpatrywała się w jego wybuch. Oszołomienie wykrzywiło jej rysy. „Ja nie…… jestem zdezorientowana”.

Red ponownie potarł dłonią twarz, zirytowany tym, że nie mógł się do niej odpowiednio wyrazić. „Nie mogę…..Mam już dość kłopotów z myślą, że wkrótce będę musiał cię puścić. Obiecuję ci to, Lizzie, oczyszczę twoje imię ze śmierci senatora, ale nigdy nie będziesz mogła wrócić do FBI. Nie da się obejść morderstwa Toma Connolly'ego. A trzymanie cię przy mnie tylko bardziej narazi cię na niebezpieczeństwo. Wkrótce będę musiał z ciebie zrezygnować. I chociaż zawsze wiedziałem, że to była końcówka, że ​​była to część planu, coraz trudniej mi wyobrazić sobie, że kiedykolwiek będę w stanie odejść od ciebie.

Patrzyli na siebie przez dwa oddechy, zanim kontynuował.

„I muszę, Lizzie, dla twojego bezpieczeństwa i mojego zdrowia psychicznego, bo po prostu nie mogę być już tak blisko ciebie i nie mogę mieć cię dla siebie!”

Minął kolejny rytm. Był wdzięczny za jej milczenie.

– A jeśli to zrobimy, jeśli pozwolisz mi się mieć, nigdy nie dam ci odejść – dokończył cicho.
Po tym, co wydawało się wiecznością, Lizzie odezwała się ciszej, niż się spodziewał.

„Czy nie mam nic do powiedzenia?”

Red wypuścił głośno oddech, z którego nawet nie zdawał sobie sprawy, że wstrzymuje. Oczywiście zamierzała być nierozsądna.

„To znaczy”, kontynuowała, „Jeśli to jest moje życie i robisz to wszystko, abym mogła mieć życie, które wybrałem, to czy nie mam wpływu na wybór, którego dokonuję? Bo naprawdę, jeśli masz zamiar podejmować za mnie wszystkie decyzje, to naprawdę nie różni się to od tego, że moje życie jest dyktowane przez Cabal.

Zwiesił głowę. „Naprawdę, Lizzie, jak widzisz, jak to się rozgrywa? Oczyścimy twoje imię i zlikwidujemy kabałę, a ty wrócisz do pracy ze mną u twego boku iw swoim łóżku i nikt nie myśli o tym, żeby to kwestionować? Uniósł twarz do jej twarzy z płonącymi oczami. – A może uciekniesz ze mną, hmm? Zostaw całe swoje życie za sobą, po co? Jakaś uwielbiona fantazja Bonnie i Clyde, którą masz dla nas? Czy poznasz tajne wewnętrzne mechanizmy mojego ogromnego przestępczego imperium, staniesz się moim wspólnikiem w zbrodni? Czy zamierzasz sprzedać również swoją duszę? Pociemniać i zniekształcić się w jaskini ze mną, żeby żadne z nas nie miało żadnej nadziei na ponowne odnalezienie słońca? Czy odbierzesz mi jedyną szansę na odkupienie?

Wyglądał na dotkniętego, jego rysy były tak wypaczone z żalu, że jej serce pękło dla niego. Była jego światłem. Pomoże mu znaleźć do niego drogę.

Wyciągnęła rękę, by dotknąć jego twarzy. Odsunął się od niej, wzdrygnął się, ale nie dała się odstraszyć. Pochyliła się nad przestrzenią podłogi, którą położył między nimi i delikatnie położyła dłoń na jego policzku. – Nie – powiedziała po prostu w odpowiedzi na jego pytania.

Lizzie wstała z podłogi; patrzył, jak odchodziła. Okrążyła pokój, jedna po drugiej zdmuchując świeczki.

Oczy Reda podążały jej ścieżką po pokoju, gdy zdmuchnęła każdą świecę, z wyjątkiem tej, która poprowadziła ją korytarzem do jej własnej sypialni. Zostawi go tutaj w ciemności, zabierając resztki światła z jego świata, tak jak na to zasługiwał. Był przerażony. Jakaś jego część triumfowała, że ​​przekonał ją, że to nie powinno się wydarzyć, nie powinno się zdarzyć. Ale większość z niego umierała w środku na świadomość, że zaraz odejdzie.

Kiedy zgasły wszystkie świece oprócz ostatniej, Red spojrzał na podłogę. Nie mógł znieść widoku, jak odchodzi od niego, trzymając w ręku ostatnią symboliczną i dosłowną nadzieję na światło.

Zaskoczył, gdy przed nim pojawiły się jej stopy w skarpetach. Podniósł wzrok i zobaczył, jak wyciąga do niego rękę.

– Nie zrobimy… tego dziś wieczorem – przyznała. „Masz rację, moje życie już nigdy nie będzie takie samo. Nie mogę cofnąć tego, co zrobiłem Connolly'emu i nie zrobiłbym tego, nie, gdyby to oznaczało uratowanie ciebie. Musimy rozmawiać i musimy podejmować decyzje, ale podejmiemy je razem. Czy ci się to podoba, czy nie, Red, myślę, że jesteśmy w tym na dłuższą metę.

Patrzył na nią z niedowierzaniem. Nie zamierzała odejść.

– Chodź – powiedziała mu po prostu. „Zwolnimy. Spróbujmy zamiast tego się przytulić.


Rozdział 5:

Lizzie poprowadziła Reda za rękę do kanapy i delikatnie go popchnęła, ściągając z tyłu koc, po czym usiadła w zgięciu jego ramienia, podwijając pod siebie nogi. Oparła głowę na jego ramieniu, nakrywając ich kocem.

"Co teraz?" westchnął.

– Teraz porozmawiamy – zaproponowała.

I tak zrobili. Godzinami rozmawiali o swoich możliwościach na przyszłość. Red dał jej podstawowy obraz swojej działalności i podzielił się swoimi obawami, że jeszcze bardziej ją skorumpuje, angażując ją w swój styl życia. Lizzie przyznała, że ​​chociaż niekoniecznie chciała zostać pełnoprawnym przestępcą, był pewien aspekt jego życia, który uznała za intrygujący, nawet sugerując, że kontynuują ściganie czarnych list na własną rękę, jednocześnie przekazując informacje FBI. Byli daleko od rozwiązania, ale komunikowali się i Lizzie czuła, że ​​dzięki jej szczerości w odniesieniu do jej uczuć dotyczących ich sytuacji, Red wreszcie zaczął jej ufać.

W trakcie rozmowy ponownie się rozluźnili, Lizzie zsuwała się coraz bardziej na kanapę, aż w końcu usiadły na kanapie. Red wpatrywał się w płomienie kominka, pogrążony w myślach o ich rozmowie. Być może uda im się znaleźć sposób, aby to zadziałało. Mógłby nauczyć ją, jak przetrwać w jego świecie, będzie ją chronił. Mógł ją tak dobrze poinstruować, że pewnego dnia, kiedy go nie będzie, nadal będzie mogła prosperować w świecie, który dla siebie zbudowała. Nadal był zaniepokojony perspektywą sprowadzenia jej do swojego przestępczego imperium, ale zgodził się z jej pomysłami na polowanie na czarnych listów poza władzą FBI. Nie różniłoby się to tak bardzo od tego, co już robili; ich praca często wymagała od nich autonomii. Teraz po prostu eliminowaliby biurokratyczną biurokrację, przeprowadzaliby eliminacje własnymi środkami i według własnego harmonogramu, dostarczając owiniętych w ręce przestępców do grupy zadaniowej FBI.

Przez chwilę milczała, drzemiąc w jego ramionach. Było późno i ogień dogasał, kiedy Red postanowił zanieść ją do łóżka.

Red przycisnął pocałunek do jej skroni i zaczął rozplątywać się z jej kończyn.

"Gdzie idziesz?" zapytała sennie.

„Muszę sprowadzić więcej drewna z zewnątrz. Ogień niedługo wygaśnie, a elektryczność prawdopodobnie nie zostanie przywrócona aż do rana – ściągnął im koc z nóg, rozglądając się po pokoju w poszukiwaniu swoich śnieżnych butów.

"Nie! Nie wychodź znowu w burzę – zatrzymała go z ręką na jego ramieniu, jej wcześniejsza panika wróciła.

– Lizzie, nie będziemy w stanie podtrzymywać ognia przez całą noc. Brakuje drewna na ogrzanie całego domu. Zamarzniesz w sypialni – rozumował.

„Proszę, Red, czy możemy tu po prostu spać?” błagała go.

– Och, bardzo dobrze – przyznał, wiedząc, że nie może jej niczego odmówić.

Przyciągnął ją do siebie, nakładając jej własne ciało na łyżkę i nakrywając ich oboje kocem. Wtulił głowę w jej włosy, wdychając jej świeży zapach i poczuł jej westchnienie przy nim.

"Czerwony?" jej głos był tak cichy, że prawie szeptał przy jego ramieniu pod jej głową.

„Hmmmm?” mruknął w odpowiedzi.

– Wesołych Świąt – wydyszała ściszonym głosem w ciszy nocy.

Przyciągnął ją bliżej, „Wesołych Świąt, Lizzie”.

Wkrótce oboje zrelaksowali się do snu, splecieni razem na kanapie, a Red po raz pierwszy pogodził się z nią w swoich ramionach.


Rozdział 6:

Świąteczny poranek wstał jasny i jasny. Burza w końcu ucichła, pozostawiając domek i okoliczne lasy pokryte świeżą warstwą nieskazitelnego, białego śniegu.

Red nie spał już od jakiegoś czasu, delektując się uczuciem kobiety śpiącej głęboko w jego ramionach. Opierając się na jednym ramieniu, przyglądał się jej twarzy, skąpanej w świetle wczesnego poranka, z ciemnymi rzęsami delikatnie spoczywającymi na jej bladym policzku. Ogień wygasł kilka godzin temu, jak przewidywano, sądząc po chłodzie w powietrzu wokół nich, ale owinięty ciepłym kokonem jej uścisku prawie nie zauważył zimna.

Lizzie poruszyła się pod nim, miękkie westchnienie opuściło jej różowe wargi, gdy przytuliła się bliżej do jego ciepła. Jego ciało zareagowało w przewidywalny sposób, dźwięk trafiał prosto do pachwiny. Kanapa była zbyt wąska, by odsunąć się od niej, więc pozostał tam, gdzie był, z poranną erekcją napinającą jej biodro. Instynktownie ruszyła na niego, wciąż na wpół śpiąca, szukając go nawet teraz. Niski syk wyrwał się z jego zębów, gdy otarła się o niego swoim ciałem.

Pozwolił, by jego palce przesunęły się po jej ustach, oczarowane ich niemożliwie gładką konsystencją. Położył palce na jej szczęce i odwrócił jej twarz do swojej, opuszczając usta, by delikatnie ją pocałować. Westchnęła przy jego ustach, wciąż nie otwierając oczu, i ponownie przysunęła się bliżej niego, zmysłowo ocierając się o niego biodrem.

Red was certain now that she was awake and teasing him deliberately. Grinning at her game, he released her mouth and ran his palm down her arm, caressing her flesh so lightly that it caused goosebumps to form in his wake. He outlined the hollows and ridges of her collarbone gently, learning every detail of satiny skin. He pressed a kiss into the indentation at the base of her throat, his tongue darting out to taste her.

Deftly, he slipped a hand under her tank top. Finger-tips skated over the flat plane of her stomach, skirting her ribs, coming to rest on the supple mound of her breast. He taunted her then, rolling her nipple between two fingers, pulling gently, pinching even, until he heard her breath quicken. Still, she continued their game, pretending sleep.

Red smiled knowingly, and dropped his head to her chest, tonguing her nipple through the thin, ribbed fabric of her shirt. He nipped at her playfully, trying to rouse her, but she doggedly refused to give in, though her squirming had definitely increased, he noted with satisfaction. Skimming his hand back down her body, he dipped below the waistband of her pajama pants, simultaneously sweeping the edge of her panties out of his way. His mouth continued the assault at her breast even as his fingers combed through the dense curls at the juncture of her thighs.

Faintly, he began to stroke her clit, barely touching her, not wanting to rush this, wanting her to feel every sensation. He gradually increased the pressure on her delicate organ, until he was rubbing heavy, slow, languorous circles with his thumb. He gently dipped one finger into her cleft, satisfaction spreading across his expression when he found her drenched and oh-so-ready for his penetration. Still massaging her clit, he began to plunge his finger deeper and faster into her sheath.

She gasped, yet still stubbornly refused to open her eyes.

Grinning with purpose against her breast, he added a second and then a third finger to her body as well.

Lizzie was panting now, moaning soft, wordless cries into his neck, all but the last pretense of sleep gone. Still, he wanted to see her eyes. He wanted to gaze into their bright depths as he claimed her body and cleansed his soul.

He crooked his fingers on his withdrawal, brushing against the most secret place inside her. She writhed beneath his hand, clenching her eyes tightly shut against the onslaught of sensations, the game forgotten.

He knew she was close. She only needed that final push to send her into oblivion and he gave it to her, closing his teeth over her nipple at the exact moment that he anointed her G-spot with his fingers again, sending her screaming over the edge, her eyes popping open at last. He covered her mouth with his, plunging his tongue between her lips with the same frantic energy as his fingers, drinking in her screams of pleasure as he stroked her orgasm higher and higher.

Finally, he withdrew from her and gently kissed each of her eyelids.

“You sweet, impossible girl,” he spoke lovingly.

She was ready for him, her thighs parting to take him inside her, even as he shifted himself to kneel between her legs, his hands firm on her hips.

Suddenly, she gave a shriek of surprise as she found herself flipped over on the couch. He tugged her back until she was resting on all fours, her face on the armrest, her backside pressed against his erection, hands gripping her hips tightly.

“My turn,” he declared triumphantly.

“Wha-” she began, turning her head to see him, only to feel his hand come swiftly down on the back of her neck, gently, but firmly, forcing her head back down.

“Red, please, I want to see you!” ona płakała.

“Now, now, Lizzie, that’s hardly fair,” he stated calmly. “I very much wanted to gaze into your eyes this morning, but you refused to cooperate,” he feigned disappointment. “And now, you must accept the consequence of your impertinence,” he told her matter-of-factly. Behind her back, he smiled.

He stroked his hands over her smooth back, massaging her from shoulder to hip, his hands and eyes roving over her endlessly. She was whimpering at the caresses his expert fingers delivered, all the while aware that he intended to fuck her without letting her look at him. Her pulse quickened at the thought. Dominant Red was so hot.

When he had reduced her to nothing more than a quivering mass writhing from his touch, Red parted her legs, and nudged himself between her folds. Grasping her shoulder, he thrust deeply into her, groaning her name as he sheathed himself to the hilt inside her delicious warmth.

He heard her cry out in response, her body thrusting back into him. He was so big and, god, he felt good, filling her up, stretching her so that there was no room left inside her for anything else but Red. It was like he was everywhere, all around her, completely overwhelming her senses. She was lost in him, in his scent, in the touch of his hands on her body, in the feel of him buried deep inside her.

Lizzie lowered her head onto her arms, draping herself over the armrest and raising her hips, offering herself up to him brazenly. Withdrawing all but the very tip of his shaft from her body, he paused for a moment before he sank slowly back into her. From the other end of the couch, he heard her whimper again, pushing herself back to take more of him inside her, craving the depth that only he could provide.

Taking a deep breath, he began to move, establishing a rhythm fast and deep, rolling his hip to hit every part of her. He reached around to cup her sex, rolling her clit between his fingers and spurring her towards her release. She was panting his name over and over again in time with his thrusts, the word a breathless chant, a mantra grounding her to the earth as she felt the familiar tension begin to build deep inside her core, the sensation of his rock-hard cock rigorously stroking her G-spot coupled with his fingers that eagerly exploited her most sensitive nerve urging her toward the edge. She could feel herself about to come again for the second time, when he pinched her clit between his fingertips, and stars exploded behind her eyes.

“Sweetheart, I’m going to come!” Red warned, forcefully thrusting into her from behind.

“Yes, come for me, Raymond!” she cried out, her hands digging into the fabric of the armrest for support as he came, violently, inside her with the sound of his given name ringing in his ears.

He stayed, buried inside her, panting for breath, for what seemed like an eternity, his cock pulsing with every heartbeat as their breathing slowed and the sweat cooled on their joined bodies. Finally, with a sigh, he slipped out of her and rolled onto the floor, arm around her waist, bringing her with him. She squealed her laughter as she ended up with her upper body resting on top of him, her head on his chest and his lips in her hair.

“You’re a vixen,” he accused, but she could feel his smile.

“I know what I want and I wanted to get my way,” she teased facetiously.

“That, you did,” Red chuckled goodnaturedly.

She draped an arm over his body and a wrapped one leg around his. They lay together like that, him holding her close. Her fingertips drew lazy patterns on his chest. He was thinking something; she could tell, as their companionable silence stretched on and he grew quiet.

"Co to jest?" she asked into his chest.

“Are you sure…..about this? About me?” he asked, swallowing nervously, his eyes staring up at the ceiling.

“Yes,” she responded emphatically, raising up on one elbow to watch his response. “More than anything.”

“Good,” he whispered, twining his arm around her shoulder and urging her to rest against him again.

After a few moments of silence, “You said my name, my real name,” he said wonderingly and she could hear that something had changed in his tone. He sounded…..wistful.

“It’s who you are,” she explained simply. “‘Red’ is your persona, the wealthy businessman who deals in crime, the secret benefactor, the mysterious playboy-- and it’s a cute nickname,” she added, “but it isn’t who you really are.”

“And who am I?” he asked her honestly.

“That is something I think it will take a lifetime to learn.”

“Hmmm….” he acknowledged thoughtfully.

After a few moments, she spoke again. “I do know quite a lot about who you are already, though.”

“Oh?” he replied.

Lizzie took a deep breath, “I know you are cultured and sophisticated in a way that sometimes intimidates me. I know that you are a storyteller who knows how to spin a tale in a way that both distracts the listener and manages to teach a much more significant lesson at the same time. I know that you are a person who would risk his life for a child for no reason other than because not doing so would be wrong. I know you have regrets that you hold so deeply that I am afraid I’ll never be able to dig them out and help you repair your heart. I know that you would do anything in the world for me. I know that now we have time for me to learn all the other things about you that I don’t know.” When she finished, there were tears shining in her eyes as she looked down at him.

Red took a shaky breath, blinking the moisture from his own eyes that had collected there while she was speaking, and crushed her to him. “Lizzie,” he breathed. “You are my light, my only salvation,” he told her. “I will give you a lifetime if that’s what you want.”

Lizzie pressed her lips to his in a passionate kiss. He deepened the kiss, his hands coming up to cradle her face. With a fierce, possessive growl, he rolled her onto her back. Suddenly, her stomach growled back noisily. They broke apart, laughing.

“Come on,” he grinned, pulling her to her feet, “It sounds like I’d better feed you breakfast before you devour me!”


Chapter 7:

Red prepared breakfast while Lizzie showered. When they had realized that it was Christmas day and no one from the power company was likely to be out fixing whatever lines the storm had downed, Red remembered that the cabin was equipped with an emergency generator. He had managed to start it, so they had power again, and he had also restocked the woodpile next to the fireplace so they would be comfortable later when they had to turn the generator off to conserve power.

While the water heated up, she gazed at her face in the mirror. She didn’t look any different, but she felt different since last night, since this morning. A blush crept up her neck as she recalled her wanton abandon this morning. She smiled to herself, running a finger down her neck, over her breasts, remembering. Zadrżała. It was so much better when it was Red doing this. Potrząsnęła głową. There would be time for that later; she needed to shower; she was dying to taste the baked french toast Red had promised her.

When she was dressed in dark jeans and a navy tank top, her hair tied back in a loose ponytail, she followed the intoxicating scents of cinnamon and vanilla to the kitchen to find Red clad in a untucked black button-down, sleeves rolled up the elbows and jeans that hugged his backside, a kitchen towel draped over his shoulder. He pulled a casserole dish of french toast from the oven, sprinkling more cinnamon on top and setting it on top of the stove to cool.

“That smells divine,” Lizzie complimented him, climbing onto a bar stool at the counter separating the dining room from the kitchen proper. She rested her elbows on the bar in front of her, looking at him expectantly.

“There should still be some hot water left, if you want to shower,” she suggested.

Red served up a generous helping of french toast for her, adding a dollop of homemade whipped cream on top and passed the plate to her, dropping a quick kiss on her the tip of her nose, before heading to the bathroom.

Lizzie gave a little moan of delight, eyes closing, when she bit into the decadent breakfast, flavor exploding on her tongue. She was so, so lucky to have him. She knew she had never felt so spoiled and she wondered how so much could have changed in the course of just one day. Is this what life would be like, she wondered to herself? If she did abandon the idea of exoneration and simply ran with him, truly becoming his partner, adapting to his lifestyle; it wouldn’t be all jets and gourmet meals, she knew. There would be hiding and the stress of avoiding detection, dealing with criminals and operating at times on the wrong side of the law. Although, she reminded herself, Red had managed to carve out quite the luxurious lifestyle for himself. He was always perfectly tailored, effusing effortless sophistication. He would ensure she was protected, provided for.

She shook her head at her thoughts. None of these musings really mattered, she knew. There could be no turning back for her now, whether they were to spend the rest of their lives in palaces or hovels or caves. She was completely in love with Raymond Reddington. She couldn’t leave him even if he wanted her to. The only question now was whether or not she would have to convince him of that.

She finished her breakfast and washed her plate, staring out the window over the sink into the winter wonderland stretching out before her into the forest surrounding the cabin, lost in her thoughts. She jumped when she felt a strong pair of arms slide around her middle, drawing her close, his face nuzzling her jaw.

“Where are you?” he asked, drawing her out her reverie.

“Right here,” she sighed, relaxing into his embrace. She wasn’t ready to talk about the future again yet. She didn’t want to scare him away; he was already so nervous about their tentative plan and she was clinging so tightly to it. She couldn’t lose him now.


TBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLTBLT

“There isn’t much to do, unfortunately, when in hiding. It’s important to stay busy and keep your mind active. Dembe and I usually play chess. Would you like to read for a bit?” he asked her.

“I think I’m going to paint my nails,” she told him, pulling a bottle of dark red nail polish from the pocket of her jeans. “This was in my toiletry kit,” she said by way of explanation.

“That’s a lovely color,” Red offered. “What’s it called?”

“Oh my god!” Lizzie exclaimed, turning the bottle upside down. “It’s ‘called Come to Bed Red’!” she laughed. “Did you know about this?”

“My, my, that is a coincidence. Lauren did mention that she was doing some consulting for the polish industry….I guess she’s branching out from lipsticks,” he reasoned, a wry smile on his face.

Lizzie quirked an eyebrow at him; only he would have a growing line of cosmetics named for him. “Well, that’s fitting,” she smiled.

She propped her feet up on the coffee table in front of her and unscrewed the bottle’s cap.

“Come here,” he held out his hand. “Allow me.”

She looked askance at him, “Really?” a hint of doubt in her voice.

“Don’t you trust me?” he asked in jest.

“Implicitly,” she stared into his eyes, that one word heavy with meaning.

“Well, then……” he prodded after a moment.

Lizzie swung her legs onto the couch, resting her feet in his lap. She leaned forward to hand him the bottle of crimson polish and then reclined against the armrest to watch him work.

“Did you know that nail polish originated in China?” Red began, carefully painting the toes of one foot. “It was used to denote different classes of Chinese society. The lowly could even be executed for using it.”

She relaxed into the plush cushions, tucking one arm behind her head. As if watching him paint her toes wasn’t sexy enough, she was going to get to listen to his gravelly voice rasp over her, too? Rozkosz.

Red continued painting, stopping occasionally to fix a mistake or wipe a smear of paint from the edge of her nail.

“Women would dip their hands into an amalgamation of beeswax, gelatin, and egg whites that had been colored with flower petals. They would sit for hours to achieve the look that you are now getting with just a few short minutes of work.” He smiled up at her, lifting her other foot and replacing the first against his leg.

She watched him through lowered lashes, his voice making things curl luxuriously deep in her lower abdomen. God, his voice! She began to lose herself in the sensation of his hands gently gripping her foot, the deep resonance of his voice.

“Now, if we were in Paris, I could pick up a bottle of Black Diamond King for you. It’s the most stunning lacquer you’ve ever seen!” he explained excitedly. “It’s infused with 267 carats worth of black diamonds and costs a staggering $250,000.”

Lizzie’s eyes grew wide at the price. “Surely you could think of better things to do with that kind of money than buy nail polish?” she teased.

He smiled coyly, as if spending a quarter of a million dollars on her toes was not entirely out of the question, and raised her foot higher to blow on the paint.

When it was dry, he tipped her foot up for her approval. "Co myślisz?" on zapytał.

“Beautiful,” she smiled. “Definitely my new favorite color.”

Red had trouble focusing when Lizzie began absentmindly stroking him through his trousers with the bottom of one foot, her toes curling to grip him as he grew beneath her touch.

He groaned, “Now, now, you’ll smear your polish,” he admonished her.

Lizzie smirked at him safely from her end of the sofa. “The storm’s lifted,” she pointed out.

“So it has,” he twisted his head around to glance out the front window. “We’ll be on our way by this time tomorrow.”

"Naprawdę?" she asked hopefully. She had enjoyed their time at the cabin, but she would feel even more relaxed once they were out of the country.

“Mmm, yes, it will take that long to dig the car out,” Red rolled his tongue around inside his mouth, a nervous habit she had noticed.

“Where will we go next?” Lizzie was curious and anxious again.

“Cuba first, then Belize,” he shared.

Lizzie paused thoughtfully for a moment, “Both of those countries have extradition treaties with the U.S.” she reminded him.

“Yes, well it isn’t exactly ideal, but I have ways to move unnoticed throughout most places in the world if I choose to be unseen,” Red was letting her in, more and more, bit by bit; she was grateful for his honesty.

She worried her bottom lip between her teeth.

“Lizzie,” Red began, cupping her foot in his hand more firmly to remind her of his presence. “I would never let anything happen to you.”

“I know that…..” the worry refused to leave her eyes.

Red studied her for a moment. She said she knew, but she really didn’t. He would try to make her understand.

He took a breath, “I have lived in this world for a very long time, nearly all your life. I know where to go and how to remain unseen. I have spent years cultivating relationships with powerful people in every relevant nation in the world and a few irrelevant ones as well, just for good measure. I have spent decades building an empire that both protects me from the unsavory characters of the underworld and keeps them reliant on me for their own business ventures. I have surrounded myself with people who are both well-trained and well-paid to protect me and my interests. I have killed men who needed killing and I have sent others to prison for the rest of their lives. I have power, Lizzie, power that I have created and stolen and built. I have put plans into motion whose results will not come to fruition for years, but when they do, they will indeed come to bear righteous fruit that the unholy who have wronged us will be forced to sample. And all of that, I lay at your feet, my offering to protect you and to keep you safe. Because I love you, Lizzie, more than my own life, more than anything else in this world.” He paused, “And remember, I am insanely wealthy!” his eyes crinkled on his last comment, teasing her and pulling a smile into her eyes as well.

“Yes, well, you know how much I wanted that quarter-million-dollar bottle of nail polish,” she quipped, to show him he had succeeded in lightening the mood.

Red smiled at her teasing, lifting her foot to his mouth and pressing a tender kiss against her insep and suddenly the atmosphere in the room had changed, their gentle banter and teasing replaced by something far more primal and predatory.

The breath caught in her throat as she watched him, all sensual grace and oozing sexiness from every pore. There was something both tender and voracious in his gaze; as if he hadn’t really decided whether to worship her or devour her. Maybe both.

She had been worshipped by him, now she wanted to him to devour her.

Slowly, he traced the tip of his tongue along her arch, trailing that wet heat to the tip of her first digit. His eyes on hers, he slowly slipped her toe into his mouth, sucking gently. Lizzie’s eyes rolled back in her head and she sank down into the couch, a whimper easing out from between her lips. he continued down her foot, dipping his tongue between each of her toes delicately, sending shivers of heat racing straight to her center, spreading the flames of desire, igniting her passion for him again.

Her eyes fluttered open slightly when she felt his mouth leave her body. His eyes were dark with need, focused on her face. Red leaned over her, swiftly unbuttoning her jeans and peeling them down her legs, dragging his fingertips over her as he went.

Lizzie was mewling softly by the time he began to kiss his way up her leg, from ankle to hip, sweeping his tongue across her flesh until he was angled above her, spreading her knees with his hands for his access.

He pressed his face to her mound, covered by a delicate layer of peach lace. He breathed her in deeply, relishing her secret scent. Putting his tongue to good use, he licked her through the lace, feeling her gasp. He settled into the cradle of her legs, sliding his arms beneath her and bringing his hands to rest on the outsides of her things, dragging her body closer to his mouth.

He lathed his tongue over her clit through the fabric of her panties endlessly, wringing cry after cry from her lips. She was wet and ready for him before he even finished her. Finally, he couldn’t hold off his own need to bury his tongue inside her; he grasped the delicate lace in his hands and pulled, the fabric shredding in his grip. Flinging the impeding scrap of fabric aside, Red plunged his tongue fully into her core, stroking upwards when he reached her center, his teeth scraping over her clit and that was all it took.

She exploded around his mouth, her hips arching off the cushions, her hands wildly seeking his. She clutched at him, her fingers winding around his.

She was stunning in her abandon, all breathless and wanton release. He sank into her again and again with his tongue, riding out wave after wave of her orgasm with her on his lips. He continued to thrust into her until she begged him to stop.

He smiled against her, releasing her from the sweet torment. It pleased him that he could make her feel like this.

He slid up her body to taste her lips. She clutched him to her violently, the force of her arms around him speaking her gratitude for his attentiveness. She kissed him passionately, plunging her tongue deep into his mouth, tasting herself on his lips. She moaned for him, her fingers seeking the fr